tünaydın dedikoducular😊 size bir şey soracağım daha doğrusu ben böyle düşünüyorum bakalım siz ne düşünüyorsunuz?
bence insan yaşadığı acıları yada güzellikleri unutmaz, unutmamalı da. sadece o acı zaman geçtikçe kabullenilebilir hale gelir. onu hatırladığımız da yine ilk gün ki gibi kalbimiz sıkışır. güzellikler de aynı şekilde zaman geçtikçe onu hatırlamıyoruz ama onu anımsatan bir şey gördüğümüz de yine ilk gün ki gibi mutlu oluyoruz.
sizce yaşanan iyi ya da kötü şeyler unutulur mu?
mutluluk her yerde unutmayın bu arada 😉

unutulmaz kelebek de unutmadikca daha çok acir. hatalarına kizarsin yaptiklarina. ama bi yönden de bi daha hata yapmazsin. kötü şeyleri unutmadikca iyi olanları hatırlayamıyorum.

unutulmaz sadece bazıları anlamsızlaşır , unutmaktan farkı kalmaz.

@kebelek burada hafiften bi reklam var gibi ama 😨 mutluluk orada mutluluk burada her zaman her yerde vaaar.. 😂

@sismanveofkeli doğru söze alkış tutulur😉

tünaydın @kebelek 😁 unutmak diye bir şey bence de yok. hiç bir şeyi unutmazsın sadece yokluğuna alışırsın ya da aynı şeyleri yapmaya yapmaya, buna alışırsın. İnsanlar da bi' nevi freud'un kopek deneyi gibi şartlandırma yapar kendisine. zili çalınca sevmeye başlarsın ve her zil duyduğunda seversin sevdiğin zaman yaptığın hâl ve hareketler zili duymadığın sürece karşına nadir çıkar ve unutmuş sanarsın ama o zil bir gün yine çaldığında en kötü dejavu denilen zımbırtıyı yaşarsın 'yea ben bunu daha önce yaşamıştım yea' dersin. kısacası unutmak, alzheimer hastalığına yakalanmadığın sürece mümkün görünmüyor.

yaşanılanlar unutulmaz, bilinç altımızda depo edilir. fakat bazı olaylar, bizi derinden etkilediği için daha ön plandadır. sıradan bir olayın bile unutulduğunu sanmıyorum. bazen dejavu yaşarız, aslında o olayın aynısı olmasada bir benzerine, farketmeden tanık olmuşuzdur. velhasılıkelam, olaylar unutulmaz,sindirilir..

unutma diye bir şey yok gerçekten de aslında var gibi oluyor ama yok.yaklaşık on bir senem bir canlıyla geçirdim mesela bir seneden fazla oldu hayatımdan çıkalı ve hala gün içerisinde en basitinden masanın üzerindeki bir kalemi bile görsem o gelir aklıma ve gözlerimden bir iki damla yaş akar.bu kadar her şeyle bağdaşmış.aradan kaç sene geçerse geçsin unutamam.aklımdan çıkma gibi bir ihtimali hastalık olmadıkça mümkün görünmüyor.bu her şey için geçerli velhasıl.sadece geriye dönüp baktığında ya da hatırladığında bir sebepten ötürü iyi veya hoş olmayan bir şey fark etmez saygısını korumalı insan.o anlarda ne kadar kıymetliyse sonradan bu değişmemeli bence.geçmişine bağlı insanlar daha zor geçirir bu durumu zannımca.herkes farklı o yüzden bu da doğal olarak farklı olan bir durum.