o an işte o an tam bir kahraman gibi hissediyorum. sırf merakına yenik düştüğü için içeri girmiş amaçsızca her köşesini dolaştığı odadan çıkış yolu bulamamış bir canlı. tam çıkış yolunu bulmuşken tellerin arkasına bir türlü geçemeyen ve çabalamaktan bitap düşmüş bir halde umutsuzca durup düşünüyorken... işte tam tamda o anda kahraman'ı olarak o sinekliği açıyor ve onu özgürlüğüne kavuşturuyorsun da koşarcasına uçuyor yaaa... aptal bir sevinç ve huzur kaplıyor içimi :d (birkaç gün eve tıkılıp çalışınca tek mutluluk sebebi bu oluyor insanın demek :d) (vay be diyorsun özgürce uçan canlılar da var bu hayatta) (o değil de başka bir evde öldürmeseler bari :/ pencereyi buldurana kadar baya bi uğraştım :d)

anonim_bayan yolunu kaybetmiş sineğe yolu gösteriyor. sinek özgürlüğe uçuyor ve dünya 1 dakikalığına güzelleşiyor.