arkadaşlar yıllardır aynı mizaçta neredeyse kendi doğru bildiklerimden taviz vermeyen dostluğa fazlasıyla önem veren biri idim 2015 sonuna kadar. kendimce büyük yıkıntılar yaşadım. ama şunu gördüm ki benim değer verdiklerim bana benim onlara değer verdiğim kadar değer vermiyorlar ve aslında hiçbir zaman vazgeçmek istemediğim bazı değer yargılarımla oynadım, bazı terimlerin içini boşaltıp yeniden kendimce yorumladım. dostluk, aşk gibi aslında benim en çok önem verdiğim kavramları tamamen bertaraf ettim/ediyorum. bu benden çok şey götürdü farkındayım ve ıstırabını da vicdanımda hissediyorum halen. acaba hata mı ettim? görüşlerinizi anlatabilğim olay çerçevesinde alabilir miyim?

ben bunları yazdığımda aslında problemlerimi ve mantalitemi değiştirmiştim. sadece doğruluğunu merak edip fikir almak istedim. bu süreci yaşarken evet ben de çok büyük boşluktaydım, ne yapacağımı, gerekliliğimi düşündüm önce. sonra insanlardan kaynaklı oluşan bu durumun günahını niçin ben çekiyorum deyip atacağım adımları belirledim.
1. beni mutsuz eden ne?
2. bu mutsuzluğu büyüten sebepler ne? (şarkılar, geceleri sürekli düşünmeler vs)
gibi maddelerle sorunları ve sorunu büyüten etkenleri buldum. bunları terk edip yerini derdimi büyütmeyecek, derdimi hatırlatmayacak, mutlu ve olumlu düşünmemi sağlayacak işlerle uğraştım. kitap okudum, kur'an okudum, dizi izledim, bişeyleri arastırdım vs. tabi ki bir anda her şey düzelmiyor ama inan değmediğini ve mutlu olmaya başladığını anlıyorsun.

6 yorum daha var, göster