İnsanlar gercekten cok garip yaklasık 7-8 ay önce bi çocukla tanıştım benimle konusmak icin yapmadıgı sey kalmadı kesinlikle abartmıyorum her ne kadar istemiyorum olmaz dediysem de bana güven dedi ben ona ne zaman olmaz diye gerekçelerimi sundukca bana sadece güvenmeni istiyorum seni gercekten seviyorum dedi bende zaman gectikce ısındım hatta sevdim gercekten iyi bi insandı beni cok mutlu ediyordu hani bu sefer dogru insanı buldum mutlulugu huzuru vardır ya ona sarıldıkca o huzuru iliklerime kadar hissediyordum onunla konusmayınca haber alamayınca kendimi cok tuhaf hissediyordum belki de ben ona bu kadar alısınca istediğini elde edince oyuncagından soguyan bi cocuk gibi benden uzaklastı ona canımı yakma benden uzak dur dememe ragmen bu kadar canıma yaklasmısken herkesten daha cok yaktı canımı bi gece yarısı sanki yabancıymısım gibi sanki uykuda saclarımı öperek uyuyan o değilmis gibi bi mesajla bıraktı gitti ve suan mutlu benimse her zamankinden daha cok yanıyor canım sahi her can yakan ettiğini buluyor mu? üzdüğü kırdığı aldattıgı ağlattıgı kadar aglıyor mu üzülüyor mu? ne eksik ne fazla benim canımı yaktıgı kadar yansın canı beni üzdügü kadar üzülsün

erkeklerden her şeyi beklemelisin bence bağlanmakla hata biraz sende de var güvenme erkek milletine bu kadar seni senden daha fazla önemseyerek ya

4 yorum daha var, göster