bi hayvan sahiplenmek inanılmaz sorumluluk isteyen bi durum. sadece hayvana karşı değil, kendi vicdanınıza karşı da bi sorumluluk sahibi oluyorsunuz o yavruyu sahiplendikten sonra.
1 yıl beraber yaşadığım, bebeğim gibi baktığım dünyalar tatlısı kedimden ayrılmam gerekiyor. sahiplendirebileceğim bi çok insan var fakat oğlum çok korkuyor insanlardan. en doğrusunun birine sahiplendirmek yerine onu doğasına bırakmak olduğunu düşündüm. dışarıya uyum sağlayabiliyor kedilerle anlaşabiliyor. çok özlycem be onu. minicik patilerini. yanımda grrlayışını. bazen de hiç beni takmayışını^^
duygusal bi insan değilimdir çok, ama şunu yazarken hüngür hüngür ağlıyorum inanır mısınız:(

şu yazıyı okumadan önce samsuna gittiğimde ilk işim bir köpek sahibi olmaktı fakat şimdi düşüncelere daldım acaba ona layık olabilirmiyim, aşırı duygusal bir insanımdır ve sanırım bu tür durumlarda kendime hakim olamam en iyisi kendimi hazır hissedince bu işe girmek.

4 yorum daha var, göster