mutlu değilim mutsuzda değilim, ne hissediyorum onuda bilmiyorum. zaten beni en çok üzen arafta kalmak. çok şükür üniversitemi de kazandım istediğim şehirde oldu, ailevi bi sorun da yok anlayamıyorum neden böyleyim. sanki bişeyler eksik gibi... kendimede kızıyorum şükürsüzlük mü yapıyorum diye. ani ruh değişimleri yaşıyorum, neşeliyken çalan slow bi müzik yetiyo üzülmeme. fazla duygusal ve kırılganım, her şeyi kafama çook fazlaa takıyorum, hayat benim gibi insanlar için biraz zorlayıcı sanırım. bu yüzden "susmak" bu aralar en çok kullandığım iletişim şeklim...

tabi değilsin çağın sorunu bu az değil böyle insanlar

3 yorum daha var, göster