annemle anne kız değil arkadaş gibiyiz. öpmeyi sarılmayı pek sevmez ama zorla gidip kendimi öptürür, ellerini belime dolatırım. havadan sudan şeylere gülüp, ardından dedikodu yaparız. her dedikodu bitiminde bir daha yapmamak üzere sözleşir, dedikodunun kötü bir şey olduğundan dem vururuz. kokusunu duymadığım, sarılmadığım tek gün yok. her anne bu kadar güzel kokar mı? sanmıyorum. İki gündür kalbimde bir burukluk, huzursuzluk hissi; onu bastırmaya çalışıyorum. anneme sakın yanımda ağlama diye dalga geçip, odamda gizli gizli ağlama seremonileri yapıyorum. ne yeni bir arkadaşa ne de yeni bir çevreye ihtiyacım yok. sadece sahip olduklarım yanımda olsun istiyorum. sanırım çok şey istiyorum.

bi an ben bile istedim be :(

anne özlemi çekenler için yazdıkların öyle değişik bişey ki tarifi yok