biliyorum asla ama asla kötü bir insan olamayacağım. önümde iyilik yapmak ya da yapmamak gibi iki seçenek olduğunda hep iyilik yapmayı seçiyorum. fedakarlık yapıyor da olsam, canım da yansa, istemesem de, çıkarlarıma(hani var ya bazılarının çok önemli çıkarları!) ters düşse de mutlaka yapıyorum o iyiliği. bunu iyi bir insan olduğumdan da yapmıyorum aslında. İyilik yapmamayı tercih ettiğim birkaç saniyelik zaman diliminde kalbim sıkışıyor, göğsüme karnıma ağrılar giriyor bu yüzden yapıyorum iyiliği. ne kadar istesem de 'normal' bir insan olamayacağım. yolumu uzatacak kendimi yoracak olsam da yapacağım o iyiliği, hissettiğim rahatlamadan dolayı yüzümde gerçek gülümsemem olacak, ama hiç sürpriz olmayan bir şekilde asla kimse benimle arkadaş olmayacak :)

kusura bakma ama ben senin bahsettiğin kadar iyi insanlardan korkuyorum. ne kadar iyi davranıyorlarsa o kadar can yakabilirler mantığı sanırım.

2 yorum daha var, göster