sinirlerim o kadar bozuk ki bagira cagira kosmak istiyorum sehrin sokaklarinda... lisedeyken ailemin tercihiyle alanim secildi. liseye kadar sayisali muhtesem bir ogrenciydim ve hala oyle olduguma inaniyorum. sadece islemeyen demir paslanir durumundayim. dogma buyume istanbulluyum. 16 yasima kadar orda yasadim ve lise tercihlerinde kazandigim lise zor bir liseydi. her acidan ogrencileri zorlayan fakat cok sey katan bir lise. liseli olmanin verdigi deli kanliliktan midir nedir derslerimde ani dususler oldu. yaz tatilinde ders vermekten son anda kurtuldum. ikinci sinifa gectigimde ailem sayisalda basarili olamayacagimi ve universiteyi bu alanlarda kazansam bile issiz kalacagimi soyleyerek beni baska bir alana tesvik etti, ben de bu dogrultuda hareket ederek belki de hayatimjn ilk yanlis kararini aldim. zaman gectikce kabullenemedigim ama kabullenememe ragmen basarmaya calistigim, bir gram da olsa sevdigim, firsatlari avantajlari bol olan bu bolumden universite sinavina girdim. bir sekilde sevmistim bu bolumu. belki de sevmeye zorlamistim kendimi bilemiyorum. tercih gunu geldiginde tekrar ailem (ozellille annem ve buyuk ablam) beni samsun'u kazanmam konusunda baski altinda biraktilar. evet 16 yasimda istambul'dan samsun'a go

aynısını bende yaşadım istanbuldan sonra hiç bi şehir yeterli gelmiyo

2 yorum daha var, göster