bugün çok üzüldüm. etrafimda onca insan olmasına rağmen kendimi o kadar yalniz hissediyorum ki... çok sevdiğim ayni evde kaldigim bi dostum da uzağa gitti. sanirim bi kaç hafta yok. ama psikolojimle alakali galiba o da gidince herkes bi anda yok olmuş gibi hissettim. ona belli etmedim biliyorum çünkü belli edersem üzüntüden kahrolur. gittikten sonra baya agladim. sonra tvde pinhani-dön bak dünya'ya cikti. bi de yağmur yagiyo ki. "yalniz kaldiysan kalkip da pencerenden bir bak, güneş acmis mi yağmur düşmüş mu dön bak dünyaya" simdi yalnizim kahvemi yaptim yağmurun sesini dinlemek için tüm pencereleri actim. elimde bazen karaladigim bi defter var belki burasi kadar dokemem içimi belki daha fazlasini dokerim bilemiyorum. simdilik hoscakalin 😔

sen bir de bana sor iki sene eşşek gibi sevdik onun yüzünden okulu uzattık arkadaşlarımız tek tek giderken biz onunla avunduk ama sonunda o da gitti bize de koca şehirde yalnızlık kaldı :)

2 yorum daha var, göster