biz insanlar ikiye ayriliyoruz. kıranlar, kırılanlar... kıranların ağırlıklı olduğu bu dünyada kırılanlar olarak çok farklıyız. neden mi ? çünkü bizler hissettiklerimizi hissettiğimiz şekilde dile getirmekten aciziz. korku değil, duygusallık demek en doğrusu. peki bu doğru mu? kısmen... hayata anlam katmak için, güzel bir hâl alması için ugrastigimizdan mi acaba? kırılmaya razıyım, doğamda var. kıranlara tavsiyem hayat güzel, biz sayesinde, siz değil.! özür dileyecekse sizlersiniz ve teşekkür edecek...

benim için değeri olmayan biri beni kiramaz mesela.ya birini yanlişlikla kırmış olma düşüncesi bile beni huzursuz ediyor ama insanlar öyle rahat ki.allah belalarını nasıl verecek inan cok merak ediyorum

1 yorum daha var, göster