heybenzenciruhlu
beni terkettiğinde üç yaşındaydım
başa çıkılamayan annem değildi
boşanmak istiyordu yalan söylemeyi bırak
senin tarafından kaç kere dövüldü
sebepsiz yere ona kaç kere bağırdın
kolları mavileşmişti
ama yinede adamını sevmeyi bırakmıyordu
belkide benim yüzümdendi
sırf babamı kaybetmeyim diye güçlü kalmalıydı
neler olduğunu bilmiyordum
bazen kendime öldün mü diye soruyordum
bunlar niye benim başıma geliyor ?
ana okulundaydım, ama beni hiç
almaya geldin mi ? hayır çocuğunu sattın
beni düşündün, sana neden inanamıyorum
eğer başarabilirsen gözlerimin içine bak
beni çaresiz bıraktın, resimlerine bakıyorum
ve yüzünü nefret ediyorum
bana bir daha elini uzatma,
artık elini tutmayacağım
seni bir daha görmek istemiyorum
lüften artık bana gelip seni anlamalıydım deme
göz yaşlarına son ver
beni utandırdın, benim sen babam değil miydin ?
bana artık gelme, anlatman gereken bir şey yok
annem gitmek istediğini söyledi
ondan sonraysa okul geldi, ilk günümde yapa yalnızım
ve basketbol kulübündede ilk
günümdü ama bu seni ilgilendirmedi
bugüne dek nedenini anlayamadım
baba oğlunu reddediyorsun
sana bir şey öğretmek istemiyorum,
korkak olduğunuda söylemiyorum ama...
senin yüzünden ezildim ezik yetiştim
pastadaki mumlar sensiz yanıyordu
eğer oğlunu özlediğini söylersen yalancının tekisin
5 yaşındaydım ve şimdiden çocuk parkında yalnızdım
beni seven baba neredeydi ?
kendi çocuğunu nasıl dışlayabilirsin ?
evet babamsın ama olgunlaşmamışsın
İsteyerek söylemiyorum ama seni özlemiştim
gençliğimden bir şey yaşamadın
kendimi bildim bileli
tahmin ettiğim baba değildin
siktimin adresini bir kartpostalda buldum
evinde oturdum, bana baktın
sana acıdım, bana yalvarmayı kes
sarhoş olduğunda tıpkı yabancı bir insandın
ve kesinlikle üzüntü duymuyorsun
bugün sana çocuğun için bu kolay olmadığını söylüyorum
sana beddua etmiyorum
çünkü dünyada hiçbir insan mükemmel olamaz
artık olgunlaştım ve anneme bakabilirim
artık kayboldu endişelerim......

Yorumlar

heybenzenciruhlu
üzücü bi haberim var şiir değildi