fuzuliye
hepimizin hayattında kaybedecek birseyleri vardır. zamanı gelince herseyi tek tek kaybedeceğiz. ama bu sahip olduklarımızı kaybetmek korkusuyla yaşadığımız zaman içinde bulunduğumuz anı zehir ediyoruz. ama eninde sonunda avuçlarımızdan kayıp gideceğini unutuyoruz. yaşadıklarımdan öğrendiğim şu ki , her ne olursa olsun, anaokulumda pembe kıyafetli bebeğimi kaybetmekten korkardım kaybettim, sevdiğim insanları kaybetmekten korkardım kaybettim , vazgeçilmezim dediğim kişileri kaybettim, ve bu korku anlarnda acı cektim üzüldüm kırgınlıkları sineme cektim sustum içime içime bağırdım , artık ne olursa olsun esya insan aşk hiç birsey vazgeçilmez değildir , ederi kadar değeri verincede nankörleşen vefasızlaşan insanları yaşadıkça benim gözümde bu dünyada hiçbirseyin önemi kalmadı. korkmayın ederinin altında değer gösterin ama fazlasını içinizde saklayın. yoksa yolun sonu fazlasıyla kırgınlık hüzün acı ve mahvolmuş geçmişten baska birsey olmayacak . ve bir daha dünyaya gelirsem li cümleler havada uçuşacak.

Yorumlar