anonim
hayatın garipliği mi yoksa artık yaşama inancımın kalmaması mı bilmiyorum ama artık hiçbir şeyden tat alamıyorum bunupaylaştıgım insanlar geçici bir depresyon durumu olarak görüyorlar bunu farkındayım ama olmadığınıda ben biliyorum neredeyse son 5, yıldır bir akıntıya kapıldımda gidiyor gibiyim bu durumdan çıkacak gibi oldugum zamanlar tabiki oldu birinde çok daha fazla yıkıldım sonra bu yaz hayatımın en garip şeyini tattım gerçekten bir ruh ikimiz olduğunu farkettim gerçekten birini sevdiğimi ama o kadar saçma sapan bir insana katlanamayacağımı da biliyordum ki öyle oldu soğumaktayız birbirimizden sonra kaç yıllık dostluğum bozuldu çünkü ben artık onun içinde çabalamayı bıraktım daha sonra biri çıkageldi kendi isteğiyle seveceğini falan söyler ya klasiktir heh işte öyle oldu ama ben kafamda onu bitirememişken buna kalkışamazdım sırf bu yüzden iyi birine (enazından şuanlık) saçma sapan davrandım o vazgeçmedi iyi direndi yani en sonunda ben çizmenin boyunun farkında olarak baya bir aştım ve son durum o da vazgeçti ve ben neye üzüleceğimi bunu yaptığım için pişman olup olmamam gerektiğini bilmiyorum çünkü karmaşa ötesindeyim ...

Yorumlar

anonim
aslında kaybetmiş sayılmam ama o uğraşmaktan vazgeçti diyelim ve ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sorunda bu ona karşı