buraya geldiğimden beri birsuru arkadaş edindim. ama hiçbiri sevebileceğim uzun yıllar dostluk kurabilecegim insanlar değil. kendimi o kadar yalnız ve mutsuz hissediyorum ki. sürekli didistigim kardeşimi bile çok özledim zaten. bir de yıllardır içimde dolmayan bir boşluk var. kocaman. şimdi yalnız kalınca onu daha çok hissediyorum ve gittikçe içime kapaniyorum. belkide bu yalnızlık bu boşluk uzun suredir kimseyle bir ilişki yaşamamamdan hatta hoslanmamamdan kaynaklanıyor. ama napayım aşk o kadar yorucu yıpratıcı bir şey ki benim gözümde. o yüzden birinden azıcık hoşlanacak gibi olsam ayaklarımı oturan yerlerime vura vura kaçıyorum. umarım her şey düzelir sağlıcakla...

pardon bağyan çıkak mı

5 yorum daha var, göster