ceyrekmuhendis
dün otobüste bir çift vardı. 40 dakikalık yolculuk boyunca onları izledim ve dinledim. umarım benden rahatsız olmamışlardır. genelde insanlara bakan birisi değilimdir ama onları izlememin sebebi çok farklıydı. onların arasında tuhaf bir ilişki vardı. ders hakkında konuşuyorlardı. kızın bölümü sanırım ingilizceyle ilgiliydi. çocuğa yapması gereken ödevi anlatıyordu. akıcı olmalı, basit kaçmamalı, konudan kopmamalı tarzında cümleler kuruyordu. ne dikkatimi çekti biliyor musunuz? çocuk onun anlattığından zerre anlamasa da öylesine önemseyerek dinliyordu ki. sanki ödev ikisinin ödeviymiş gibi. en son kız ödevini yetiştiremeyeceğini söyleyince çocuk "birlikte yetişiririz ama ben sana güveniyorum sen yaparsın." dedi ve burnundan öptü. o an hissettiklerime cümle bulamıyorum. şuan bir çok insan sevgiye aç. sevgiliye demiyorum dikkat ederseniz. herkes deli gibi sevmek sevilmek istiyor. kim istemez ki... bazen o kadar daralıyor ki insan kendi yalnızlığında boğuluyor. kendine bile katlanamıyorken birine ihtiyaç duyuyor. umarım aradığımız mutluluğu, sevgiyi, aşkı buluruz...

Yorumlar

anonim
haklısın sevgiliye değil sevgiye açız ...şimdilerde aşureler yapılıp dağıtılıyor komşulara ve ne oldu biliyo musun ?biz annemizi çocuk yaşta kaybettik 16 yıl doldu..şimdi evli bekar herks düzenini kurdu ben babam ve kardeşimle yaşıyorum bir iki yıldır oturduğumuz apartmanda komşunun biri karşı apartmana ve bizim apartmana aşure dağıttı hemde bizim zili çaldı kapıyı açtırmak için... ama bi bizim dairemizn (iç) kapısını çalmadı...biz ne yapmış olabiliriz ki bu insana çok garip değil mi ! babamda kötü bir ınsan değil üstelik sigara bile içmez.yaaa işte alın size insanlık!