şimdi gene kendi karanlığıma çekiliyorum. şarkı açıyorum , hüzünleniyorum , bi hayli üzgünüm. kırgınım hatta , parça parçayım.
yalanlarla dolu bir hayatın sadece virgülüyüm. noktası bile değilim , bitmiyor çünkü hiç bir acı. geçmesini istediğimiz , bitmesini istediğimiz hiç bir bok bitmiyor , geçmiyor.
yaralıyor ,
derinleşiyor , iltihap kapıyor.
kanıyor , duruyor .
ağrıyor ve sızlıyor.
geçmiş bize hükmediyor. çünkü bu kodumun geçmişi geçmiyor. onunla yaşıyoruz , o bizim bir parçamız. ona göre hareket ediyor , ona göre yaşıyoruz. herkes yaşattığını yaşar , derler ya . yalan o , inanmayın . kim ne yaşatırsa bi o kadar da gülüyor , neşeleniyor. İnsanlığın asıl sorunu da bu zaten . acı çekiyor iseniz , biri gelip acınızı ikiye katlar. siz de başkasının yarasına tuz basarsanız. o başkası , başkasına , başkasına ve başkasına. devir daim ile mutsuzum. onun veya bunun suçu değil bu , insanlığın bir suçu . İnsanlığımızın bir suçu. her halükarda , yaratılış biçimiyle dahi suçluyuz kısaca. yasak olan her şeyi yaparız , ki bu yüzden en güzel şeyler yasaklanır. yasak meyveler , yasak olan yasaklar , yasak yalanlar ve yasak acılar.
her neyse ,
bir hayli hüzünlüyüm bu akşam , bi hayli üzgün. sigara yakıyorum.
geçmiyor.
çay?

mutlu pazarlar(!) @sakurashisi

4 yorum daha var, göster