İlk defa yakın arkadaşıma karşı böyle hissediyorum. çok garip duyguymuş. ona baktıkça bakasım geliyor alamıyorum gözlerimi ondan sanki ona baktıkça gözlerinde kayboluyorum. güldüğün de içimi huzur kaplıyor. sürekli onunla vakit geçirmek istiyorum sürekli onunla sohbet etmek istiyorum hep onun yanında olmak istiyorum başkasıyla konuştuğunu görmek samimi olduğunu görmek beni çıldırtıyor. onun yanında çok huzurluyum ona bakarken çok mutluyum. biliyorum yanlış ama kendimi alamıyorum. daha fazla kapılmamak için uzak durmaya çalışıyorum yine onun yanında buluyorum kendimi onun gözlerinde kaybolmuş...

hangi fakutedesin

1 yorum daha var, göster