pire
geçen cuma günü kütüphaneden cikiyordum aksam. birinci katta esyalarimi toplarken caprazdan bana bakan 2 göz gördüm. ama masalar yüzünden sadece gözler ve sac gözüküyordu. ben de bulanik gördüğüm icin acaba tanidik biri mi diye tekrar tekrar baktim. ama 2 bulanik gözden algilayamadim ama cocuk hala bakiyordu. kapidan cikarken "dur bir daha bakayim tanidik biriyse selam vermedim diye sinirli bakar veya hic bakmaz artik ordan anlarim" diye dusunerek tekrar baktim ve ayni anlamsiz ifadeyle bakiyordu. ama tanidik olmadigina emin oldum. sen ey insan evladi. her kimsen senin yüzünden kiyafetimde kusur mu var acaba diye ustume basima baka baka gittim kütüphaneden. paranoyak oldum. bunu okuyanlar "heh cocuk kesmis bu da havalaniyor" demesin çünkü o tipte kimse kesmezdi o gün beni. (belki de cocuk da bulanik görüp birine benzetti) bu da böyle sıkılmalı paranoyak bir anı işte

Yorumlar

privity
rica ederiss kıymelimisss :)