İnsanı her şey için küçük görebilirsiniz ama parası yok diye asla küçük göremezsiniz size yakın zamanda bu konuyla ilgili beni derinden etkileyen bi olaydan bahsedicem geçenlerde kışın da gelmesiyle varolan bütçemin yettiği kadarıyla kendime bişeyler aldım tabi bi kısmına yetmedi bende önce yarısını alıyım sonra kalan yarısını biriktirir alırım dedim ve aldıklarımı giyip çıktım sokaga bide ne göreyim daha bikaç adım atmadan mahalledeki teyzelerin bana bakıp birden kafalarını çevirmesiyle karşılaştım bana o küçümser bakışlarını unutamıyorum sırf vizeye geç kaldıgım için haftalık yemek paramı gözden çıkarıp taksiye biniyim dedim taksicinin beni süzmesiyle kafa çevirip arabayı sürmeye devam etmesi bir oldu o an ağlamamak için kendimi zor tuttum koşan adımlarla eve döndüm arkadan mahallenin gençlerinin oha demelerini işitiyodum cevap verecek mecalim kalmamıştı eve girdiğimde babamın beni görmesiyle koltuktan kalkıp üzerime gelmesi bir oldu büyüyen gözleri hala aklımda insanın babası bile mi derken babamın agzından şu sözler döküldü "ulan gerizekalı yine mi 300 liraya calvin cleinden sweat 550 liraya levisten mont alıp param yarısına yetti diye onları giyip altına don giymeden sokağa çıktın"

hakkımı helal etmiyorum anasını satayım zaten çok duygusal bir gündeyim calvin e gelene kadar ağladım

10 yorum daha var, göster