hayalikarakter
gün geçtikçe daha çok susmaya ve düşündüklerimin her zaman acıtacağını bilerek düşünmeyi umursamamaya başladım.geçmiş yakamı bırakmıyor ve her daim içimde kırık parçalarla dolaşıyorum.parçalar içimde gürültü yapıyorlar, onları önemsemem için ellerinden geldiğince acıtıyorlar ama gücüm yok artık ya da kulaklarımı kapatacak kadar güçlüyüm bilmiyorum.bir şeyler dokunuyor içimde bir yerlere, elleri soğuk ve yüzleri de.sadece bitsin istiyorum bu her neyse.

Yorumlar

tarkoyevski
geçmişten korkmalısın eğer geleceği degistiremiyorsan