Sessizkadin 🕵️‍♀️
hayatın yollarında kaybolmuş benliğimizden vazgeçmiş, bulduğumuz yardımcı karakterlerle idare eder olmuşuz. gözlerimiz sessizliğe müebbet olmuş ne konuşmuş ne susmuşuz. birbirimizi sevmeyi raf raf kaldırmış , en çorak çöllerin en bilinmezine saklar olmuşuz. ben dışında bir şey bilmez ve duymaz oluşumuzdan yalnız kalmış ve iki kişilik yeri tek kişi paylaşamaz hale gelecek kadar, bencilleşmiş kos koca kalplerimiz. kalple düşünmeyi bilmez olmuş ruhlarımız ve ruhun ne olduğunu bile bilen, azınlık bir kaç tohum kalmışız. topraktan geldiysek hepimiz nedir bu topraktan olana öfke. öfke... öfke ne kadar taşır bi bedeni öteye. ötede duran hayatı bekleyen kaç sevda kalmışız. "ben" olabiliyorken herkes ve " sen " i bir şekilde kabul edebiliyorsak niçin "bİz" e bu kadar karşı bu diller .tamda bunu okurken senin için ekleyeceğim bir kaç şey var . fazlasıyla geçmiş yüklediğin yüzündeki çizgilerin, artık sarkar olmuş. artık üzüntülerini taşıyamıyor köprücük kemiklerin. bu kendini sarmaladığın zamanlarda ,sana hediyem olsun geleceğin. olur ya arkana bakmak yerine birkez olsun dönüp geleceğine bakabilirsin belki. belki gelecekteki sana minnettar olacak kadar özel biri olduğunu fark edersin .

Yorumlar

anonim
senin yazın mı alıntı mı bu?