ceyrekmuhendis
memlekete geldim. otobüsten indiğimde buram buram bir özlem var tabi. ama sanırım şuan bir boşluk var içimde. üniversite hayatına çok alışmışım. bunu farkedeli 1 hafta oluyor. yemek yapmayı unutmuşum mesela... kendi başıma yaşamaya alışmışım. evdeki sesten rahatsız olmaya başlamışım. televizyon sesine bile katlanamaz olmuşum. kendime anlam veremiyorum... insan kendi evinde misafir gibi olur mu? şuan da odanın yüzündeki valizime baktıkça iliklerime kadar hissettiğim bu duygu ne peki? sanırım ailemi özlüyorum ama burdayken de samsun'u özlüyorum. üniversite hayatını seviyorum. orda bir düzenim var, bir hayatım var orda. bir sürü de iyikiler var elimde. ve şükrediyorum bunlara sahip olduğum için 😊 yani demek istediğim bu hayatta elimizdekilerle bir şekilde mutlu olmak varken nedir bu isyan? benimde aşkla sorunlarım var. ailemle aramda sorunlar var ama yinede hayatımı bunları düşünerek harcayamam. yani harcamayın. bu dünyada ölümden başka her şeyin bir çaresi var genç dostlarım... bu çaresizliğiniz neden?

Yorumlar

laverna
duygularimi dile getirmissin helaal 😁😁
Sessizkadin 🕵️‍♀️
çaresizlikten çok , çare içinde yoksunluk çekmek. bakmak ama görememek 😊 gönlüne sağlık