İçimi dökmek zorundayım,kusura bakmayın. bikaç hafta önce sigarayı azaltma kararı aldım, dinlediğim müzikleri değiştirdim (arabesk-bozlak-duygusal ne varsa sildim) yeni listeler yaptım. dedim ki kendime 'ilerde pişmanlığını yaşayacağın şeyleri yapma, keşke yapsaydım diye pişman olacağın şeyleri yap.' yıllardır beklediğim sevdiğim biri vardı, olur da bigün beni severse, ellerimiz buluşursa ona tertemiz ellerimi uzatayım diye hiçbir kızın elini tutmadım ve ondan yeniden şans istedim. olmadı.yine canım yandı,yine kalbim kırıldı, yine üzüldüm...karşılığı ' bu sevgiyi hak edecek biri çıkacaktır karşına' olmamalıydı,ben bunu hak etmedim. hele ki aşkı, buldukları köşe başında sevişmek zannedenlerin olduğu dünyada hiç hak etmedim. ve'l-hasıl kelam beni sevmedi diye ona kızamam,âh da edemem ama canı her yandığında/başına gelen her sıkıntıda beni hatırlasın desin ki nikilauda olsaydı böyle olmazdı,o benim yanımda olurdu bana destek olurdu desin ve o an boğazında düğümlenen o hıçkırık ben olayım...şimdi daha bi sıkı sarılcam sırma apoletli yalnızlığıma, böyle acılardan uzak olmak için. (önemsiz not: sigara günde yaklaşık 2 buçuk pakete çıktı)

bi benim yeri e koy kendini, kızgınlıkla söylemez miydin? @omuluarkadas

9 yorum daha var, göster