beni hep gülen enerji dolu hiç birseyi sallamaz gibi görüyorlar kendimi hep öyle gösterdim ama içim hep ağlıyor sadece başımı şuan yastığa koydugum an gozlerimden yaslar damla damla akıp gidiyor ben değmeyen insanlar için hasta oldum ve cevremde ailem dahil yokmus değer verenim bir kerede omzuma yaslan ağla aglayabildigin kadar diyen kimse yokmuş gülme artık ağla isyan et diyen bir kişi bile yokmuş goturuyorum kendimi dipsiz karanlık bir yolda bakalım nereye kadar...

anlaşılan sen de güçlü gibi görünmekten bıkmışsın... ama atalarımız hic bir zaman boş konuşmamıştır
" bu dünya da babana bile güvenmeyeceksin" atasözünden yola cıkarak diyorum ki kime kimse den değerli değil kimse icin ne üzülmeye,hasta olmaya yada ağlamaya değer. başını yaslayacak bir omuz arıyorsun ya bence o da yanlış bir fikir.

24 yorum daha var, göster