az önce yaşanan bir olayı anlatmak istiyorum. adam dışarıda bağırıyor, kapıyı tekmeliyor. karısı kapıyı açmıyor. belli ki korkusundan. dakikalarca devam ettiriyor bunu. polisi aradım. geldiler. kadın kapıyı açmadı. adamlar polis olduklarını söyleyince açtı. eşimle aramda öyle büyük bir mesele yok deyip polisleri gönderdi. hep böyle başlamıyor mu zaten. kadın belki daha da kötü olur diye şikayetçi olmadı ya da başka sebepleri var ama ben bu işin sonunun iki türlü de iyi olacağını düşünmüyorum. ülkemiz kadınlarının bu bastırılmış, sindirilmiş, korkutulmuş hallerinden utanıyorum. ve bu adamlardan daha fazla nefret ediyorum. yarın öbür gün kadını yüzü gözü mor görsem, ya da ölmüş deseler en azından o akşam yapmam gerekeni yaptım diyeceğim. yine olsa yine yapacağım. kapıda bağıran tekmeler atan hayvan umarım hak ettiği neyse onu bulur. kimse karşısındakini iyice tanımadan evlenmesin, çoluk çocuk yapmasın. hatta hiç evlenmesin insanlar. boktan bir hayatta, boktan şeylere tanık oluyoruz.

o kadın özgür değil çünkü. o adamla evli kalmak zorunda yine onun yüzüne eline bakacağım diyor. ayrılamaz ayrılsa dahi gidecek bi yeri bile yoktur eminim sırf sokakta kalmamak için katlanıyor. anasının babasının yanına dönse belki kocasından daha gaddar davranacaklar. sonuç olarak insan olamadık.

5 yorum daha var, göster