az önce yaşanan bir olayı anlatmak istiyorum. adam dışarıda bağırıyor, kapıyı tekmeliyor. karısı kapıyı açmıyor. belli ki korkusundan. dakikalarca devam ettiriyor bunu. polisi aradım. geldiler. kadın kapıyı açmadı. adamlar polis olduklarını söyleyince açtı. eşimle aramda öyle büyük bir mesele yok deyip polisleri gönderdi. hep böyle başlamıyor mu zaten. kadın belki daha da kötü olur diye şikayetçi olmadı ya da başka sebepleri var ama ben bu işin sonunun iki türlü de iyi olacağını düşünmüyorum. ülkemiz kadınlarının bu bastırılmış, sindirilmiş, korkutulmuş hallerinden utanıyorum. ve bu adamlardan daha fazla nefret ediyorum. yarın öbür gün kadını yüzü gözü mor görsem, ya da ölmüş deseler en azından o akşam yapmam gerekeni yaptım diyeceğim. yine olsa yine yapacağım. kapıda bağıran tekmeler atan hayvan umarım hak ettiği neyse onu bulur. kimse karşısındakini iyice tanımadan evlenmesin, çoluk çocuk yapmasın. hatta hiç evlenmesin insanlar. boktan bir hayatta, boktan şeylere tanık oluyoruz.

tabi seksenlerde altmışlarda taşrlarda köylerde kimseye seviyor musun diye sormuyorlardı.. malum görücü usulu herşey.. o yzden kadınlardan utanacak bişe yok zannımca.. okul görmemiş, evden tarladan çıkmamışlar.. hattaa hayatı görmemişlerken daha.. çokta yadırgama çağ kendini yeniliyor nasılsa.. erkek açısından da merhamet her insanda olmuyor ne bileyim yani çok feminen bakıyorsun sanki meseleye

5 yorum daha var, göster