Omü Dedikodu
bazı insanların görüşlerini gerçekten ciddiye alabilir miyiz ? onların o ahmakça yargılarının bizi yönetmesine izin vermeyi sürdürecek miyiz ? kendimize olan saygımız, bir grup iskambil tiryakisinin ellerine teslim edilebilir mi ? diyelim ki bu insanlar es kaza birine saygı duydular. bu saygı ne kadar değerli olabilir ? ya da schopenhauer'in sözleriyle aktaracak olursak: bir müzisyene, bir iki kişi dışında seyirci kitlesinin tümüyle sağırlardan oluştuğu söylenecek olsa, müzisyen yine de seyircinin coşkun alkışı karşısında kıvanç duyabilir miydi acaba ? o yüzden arkadaşlar kendinize saygı duyuyorsanız, kendi özbenliğinizi biliyorsanız dışarıdan gelen vızıltılar sizin için çok da bir önem atfetmemeli. bu şekilde güçlü dostluklar kurabilir, parazitleri kulak ardı edebilirsiniz. "elestiriler, hedefe isabet ettikleri ölçüde acıtırlar canımızı. kendisine yöneltilen bir eleştiriyi gerçekte hak etmediğini bilen kişi, onu kolayca ve güvenle görmezden gelebilir."
