gecen sene trabzonda bi alisveris merkezindeydik annemle. sonra kapıda bir şey dikkatimizi çekti 2. katın balkonundan izlemeye koyulduk. 2 tane 9 -10 yaslarinda çocuk içeri girmek istiyor ama güvenlik onları içeri almiyor. çocuklardan biri elini cebine attı parasini gösterip param var abla dedi. annemin elini nasıl sıktigimi hatırlamıyorum bile. o küçücük çocuklara neler hissettiriyoruz ne kadar kırılmislardir ne kadar incinmislerdr. sirf dis gorunusu bizimki gibi degil diye yapilan sey dogru degildi. o an bişey yapamadım. belkide elimden bir şey gelmiyceni düşündüğüm içindir. ama şimdi nerde bi sokak çocugu görsem onunla konuşuyorum kısa bir süre bile olsa birlikte zaman geçiriyoruz bana hikayelerini anlatıyorlar hem kendimi vicdan olarak iyi hissediyorum hem onlarda mutlu oluyor. maddi acidan bi yardim olmasa bile en azindan onlarla konusmak onlarin ellerini tutmak sarilmak zor degil. gerçekten sevgiye ve ilgiye ihtiyaçları var en azından onları bu şekilde mutlu edebiliriz. okudugunuz için teşekkür ederim. mutlu günleriniz olsun.

sende görünüşünün bize benzemediği için öyle davrandıklarını söylemiyor musun @mutlulugummm

3 yorum daha var, göster