anonim
merhaba sayın dedikodu ailesi. bugün de ben uzun uzun içimi dökeyim dedim, okumak ister misiniz bilmiyorum.
bugünlerde içimde bir hüzün var, bilmiyorum acaba acı çekmeye mi alıştım yoksa rahatlık mı batıyor....
şimdi size bişey söyleyeceğim buna siz de pek şaşırmayacaksınız belki ama benim başıma bir defa geldi o yüzden hala aynı kafadayım. birini çok seviyorum, naptımsa unutamadım, evet unutmak istemedim bu yüzden unutamadım. ama ilk göz ağrısı unutulmuyor işte ben de unutamadım. bu aşkta yürüdüğüm bütün yollar çıkmazda her şeyin sonu karanlık , aydınlatmaya çalıştıkça daha da kararıyor her şey ; daha da çıkmaza giriyorum. dayanamıyorum bazen bu yükü kaldırmaya , gerçekten iki kişinin yükü ağır geliyor onun yerine de sevmeye çalışıyorum onun yerine de düşünmeye çalışıyorum. beni ne kadar önemsemediğini bile bile hala seviyorum vazgeçmedim. İşin tuhaf tarafı vazgeçmeyi hiç düşünmedim . böyle nasıl anlatayım sanki o olunca her şey daha güzel olacakmış gibi o gelince mutlu oluyorum onu görünce sesini duyunca ya da haberini alınca mutlu oluyorum. yıllardır değişmedi içimdeki duygularım. herkesin sevgisi günden güne azalır , benim ona karşı sevgim günden güne arttı , hiç azalmadı. her gün yeniden başladım sevmeye her gün bir daha dedim hadi baştan daha güzel olacak her şey. zamanla belki samimiyetimiz arttı ama hiçbir zaman arayıp soracağı merak edeceği biri olamadım. günler geçti aylar geçti hatta yıllar geçti ama içimdeki aşkım geçmedi. hala ilk günki gibi heyecan duyuyorum düşünmekten hayal kurmaktan. bir bayan olarak cesaretimi toplayıp söylesem de fayda etmedi. aslında istediğim şey çıkmak vs gibi bişey değil. her anımda yanımda olsun ilgilensin merak etsin istiyorum. bir kişi tarafından sevilmek istiyorum...
her neyse fazla sıkmayayım sizleri sonuna kadar okuduysanız teşekkürler ^^

Yorumlar

kafambozuk
sevmiyorsa uğraşma.