bazen bulunduğum tempoda bikaç dakika durup düşünüyorum. aslında yaptıklarım ne kadar saçma. şurda bi bomba patlasa ölebiliriz veya bi kaza geçirip ölebiliriz. burda yaptıklarımızın daha doğrusu yapmadıklarımız hesabını verebileceğimizi düşünmüyorum. sesimizi nasıl çıkarmamız gerekiyor onu bile bilmiyorum.dünyada yaşanan o savaşlarda , o insanların neler yaşadığına dair hiçbir fikrimiz yok farkında mısınız? ailemin yanında kendimi bu kadar güvende hissederken birden kendimi yapayanlız yıkık dökük bir şehrin içinde hayal ediyorum. ne yapardım? allah'ım ne yapardım diyorum. anlamıyoruz. oralarda insanlar nelerle karşı karşıya bilmiyoruz. herkes kendi telaşında. herkes kendi derdinde. artık oralarda insanlar ölürken yaşadığıma utanıyorum. tek derdimin sınavlar olduğuna utanıyorum.