bir çok şeyi mahvettim. kendimi, geleceğimi,arkadaşlarımı,hayallerimi ve sevdiğim bir insanla olan muhabbetimi mahvettim. sadece 1 ay konuştuk hayatımda yapmayacağım dediğim yapmam dediğim en büyük yanlışı yaptım ; yalan söyledim. bir sebebi var mıydı onu bile bilmiyorum hala. gülüşünü kokusunu anlayışını bazen koşar gibi nefes nefese bazende söylediklerinden haz alır gibi ağır ağır konuşmasını özledim. hayatımdan bir çok insan geçti çoğunu parambarça olarak bıraktım geride. ama onu bırakırken paramparça olmuşum gibi geldi bana. İlk defa bir insandan değer görüyormuş gibi hissediyordum çünkü. İç yanması nedir onu öğrendim birde 21 yıl sonra. af dilemeye veya konuşmak istemeye hakkım yok. şehirde kalmak için bir sebebim de kalmadı artık. tek çarem gitmek. kendime bir faydam yok samsunda iyi bir insan hiç olmadım ama bana iyi hissettiren huzurlu hissettiren biriydi. veda edecek fazla arkadaşımın olmaması tek tesellim sanırım. gecenin şarkısı da dumandan kolay değildir olsun madem zorlanıyoruz.

ben olduğumu sanmıyorum 1 hafta bile olmadı bu muhabbet sona ereli özledim açıklayamayacağım bir bicimde

3 yorum daha var, göster