burayı biraz günlük gibi kullanıyorum ama admin can sağolsun, böyle bi platformu kurmasa muhtemelen bi çoğumuzun insanlara anlatamadığı şeyler bize bu kafayı sıyırtırdı. yine başınızı ağrıtıcam haberiniz olsun. malum müstakbel olmasa da (ve hiç bir zaman da olmayacak olduğunu kabul etmek zorunda olduğum) platonik bi yengeniz var, can yarama tuz ile girişen. 'canın her yandığında beni hatırla, o an boğazında düğümlenen hıçkırık ben olayım' yazmıştım buraya. diyemiyor ulan insan, sevdiğine gerçekten diyemiyor onu. ne kadar kızsa da diyemiyor. seviyorsa eğer diyemiyor. bugün bi defa hapşırdı, kötü bi şekilde hapşırdı, canım yandı lan, yüreğim sızladı. ne b.k yiyeceğimi şaşırdım. ama kötü tarafı ne biliyo musunuz? bunların hiçbirini bilmiyor, bilmeyecek. onun canı yandığında, hasta olduğunda, üşüdüğünde, üzüldüğünde, seçildiğinde benim neler hissettiğimi anlamayacak, bilmeyecek. bugün de olduğu gibi yüzüne bile bakmaya kıyamadığımız yüzümüze bakmadan gidecek. kusura bakma doktor, toprak kabul etmekte zorlanıyor bu aşkı.

üzdüler @artemis

1 yorum daha var, göster