o kadar doluyum ki ve o kadar yalnızım ki keşke haykıra haykıra bağırabilsem de kimse yadırgamasa... çaresizliği iliklerime kadar hissediyorum. kızdığım insanlar var, çok kırıldığım. keşke başımı dizlerine koyup ağlayabileceğim birisine sahip olsam. beni en ihtiyacım olduğu günde yüzüstü bırakan o sözde dostlarım, sevdiklerim kırdınız insanlığa olan güvenimi ve ben bunlara rağmen bir ihtimal bile beklerken, size karşı hala umut tohumları ekerken aldınız elimden onu da. artık umudum kalmadı o insanlara çünkü onlar şu an sahtekar kalpleri ile yapmacık insanlar ile beraberler. maskeleri ile birbirlerini mutlu ediyorlar. ben göremedim maskenizi saflık yüzünden. pişmanım evet size yüklediğim onca değere ve pişmanım her canımı yaktığınızda sizlere umut bağladığım için. allah yukarda bunlar geçecek ve acılar bitince...

ya alışacaksın karaktersizliklerine yada yanında tutmayacaksın. kendinden başka kimseye ihtiyacın yok.

3 yorum daha var, göster