İçimi bir dökebilsem seller alır götürür ortalığı biliyorum. o yüzden susuyorum. çünkü ben konuştukça etrafımdakiler biraz daha uzaklaşıyor sessizce, hissediyorum. İşte bu yüzden ben de buraya döküyorum aklım estiğinde. umarım sizlerde uzaklasmazsınız benden sessizce..
çok zor şey ölmediğini bilmek, ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması ne kadar kötü bilir misiniz? bazen şarkılarımızdan dinliyorum, o sevinç neşe dolu şarkılarımızdan.. o günler dinlerken sevdiğimin elinden tutup hayata umut dolu bakışımı hatırlıyorum. ama şuan..
dinleme diyorum kendime ama elim yine gidiyor o şarkıyı buluyor telefondan. kalbim şarkımızı dinliyor bende kalbimin çektiği acıyı, aklım ise yaşanmışlıklar içerisinde kayboluyor geçmişte.. ne kadar umutsuz bir arayıştır bilir misiniz sokakta geçen her yüzde onu aramak, belki bir kez daha görmek için o yüzü, belki gözleri üzerimdedir diye paranoyalar yaşamak.. her çift gözü onun gül yüzüne tamamlamayı peki ? onu içimde taşıdığım her gün biraz daha kendimi yok etmek demek olduğunu biliyorum ama napim engel olamıyorum..
düşünüyorum ki o şimdi kalbimde güzel bir uykuda sadece.. bir gün uyanıp ellerimden tutacağı günü bekliyorum sadece..

yazının sadece başını okudum da birşey sorucam bizim yemekhaneden merdivenlere kadar biri tükürmüş itinayla araliksiz tükürmüş he yoksa o sen misin

1 yorum daha var, göster