thyke
şuan çok keyifliyim.sütüm ve çokomelim.
birden derin bir iç çekişle maziye dalıyorum.çokomelin alüminyum kaplarını kimi zaman düzleştirirdik bir güzel sonra saklardık, kimi zaman ise iyice buruşturup sonra birbirine ekleyerek minik toplar yapardık.sonra öyle lükste gözümüz yoktu.barbie bebeklerim de hiç olmadı.o yüzden hiç barbie gibi olma çabamda olmadı.daha değerli olan annemin diktiği bebekti.özenerek o güzel elleriyle diktiği.bir gün annemin diktiği güzel bebeği komşumuzun çocuğu oynayıp geri getirmek şartıyla annesi istedi.annemde oyuncağı verdi.İşin garibide kardeşimin de bebeği vardı.İkisini birden aldılar.biz büyüklerin dediğine karşı çıkmadan kabullendik.peki sonra ne oldu.getirmediler.😢biz öyle isteyemedikte.aylar geçti evlerine gittiğimizde çatı katlarında pis bir şekilde atıldığını gördüm.öyle kötü oldum ki halâ içime oturur.İşte benim böyle mutluluklarım oldu ve kırgınlıklarım.
bu yüzden olmalı ki küçük kardeşimin içinde heves kalmasın içine oturmasın düşüncesiyle ilk barbiesini ben aldım.sonra içinde ne ukte kalıcakasa hep onu almak yapmak istedim.ama herzaman paylaşmanın değerini aşılamaya çalıştım.kimi zaman onda çok olan bir şeyi arkadaşlarına, kuzenlerine hediye etmesini sôyleyerek kimi zaman kendim paylaştığımı göstererek.
yeni nesil şımarık ve bencil yetişiyor ve bu beni gerçekten üzüyor.belki bende yanlış yapıyorum kardeşimin içinde hiçbir şey ukte kalmasın düşüncesiyle.belki de hep ben yapamadım kardeşim/ çocuğum yapsın düşüncesiyle yeni nesli bu hale getirdik.bilemiyorum.

Yorumlar