bilmiyorum sizler ne alemdesiniz, ben birazcık kafayı yemiş gibi hissediyorum. gece geç saatlere kadar ders çalışıyorum, sabah uykuma kıyabildiğim kadar kıyıp kalkıp yine ders çalışıyorum. aniden bütün dünyanın yükü omuzlarımdaymış gibi hissediyorum, ama öyle değil biliyorum. İki gün önce abimle telefonda konuşup ağladığımdan ve anneme benim için dua edin dediğimden beri daha iyi hissediyorum, sonuç ne olursa olsun elimden geleni yaptığıma hatta elimden gelenden fazlasını yapmaya çalıştığıma eminim. önemli olan da bu değil mi zaten? elinden geleni yapmak, yapabilmek. öyle anlar oluyor ki kanım kaynıyor resmen, diyorum ki 'üçüncünesil bunu kendin için yapmıyorsun, bunu faydalı bir vatan evladı olmak için yapıyorsun'. zamanın değiştiğini anlıyorum, geçmişte yapılan yiğitlikliklerin artık bilimde ve teknolojide yapılması gerektiğine inanıyorum. zamanın kürşad ve kırık çerisi'nden biri de benim. o zaman günün şarkısı efreva-hak etmedik olsun. "vatan aşkının yanından kurur okyanuslar 🎶"

okuyodun

5 yorum daha var, göster