sabahtan beri karın yağışını seyrediyorum, sakinleşmeye çalışıyorum, sakinleşemiyorum fakat sakinleşmem lazım sinirli olduğum anlarda kendime zarar veriyorum, hiç bir işten zevk almıyorum en kötüsü de yalnız kalıyorum. niye mi sinirliyim ne olacak, her zaman ki gibi sudan sebepler başkalarının benim hayatıma müdahale etmesinden, birilerinin benden çok şey beklemesinden ama bunu isterken beni düşünmemesinden, bu böyle gider. her zaman derim ben öğretmenlerle anlaşamıyorum diye çünkü kendimi onlardan daha çok tanıyorum ve en doğru kararı benim vereceğimi bildiğim için pek kulak asmıyorum sözlerine ama ne yazıktır ki hayattaki en büyük eğitmenim yani babamın da öğretmen oluşu ve mesleğinin hakkını vermesi benim sinirlerimi altüst ediyor az salın yani salın, şurada on gün tatilim var ki tatil demeye bin şahit ister o veremediğim bir dersin cefasını çekiyorum neymiş efendim benim artık sadece mesleğimi düşünmem gerekiyormuş neymiş o dersimi çalışacakmışım as lisedemiyiz kaldık kaldık, ezber yapmayı sevmiyorum yapacak bir şey varmı yok ee o zaman, yani anlayacağınız lise biteli onca zaman olmuş hala lisedeki eğitim sistemine göre yargılanıyorum ve birilerine olan saygımdan bunları içime atıyorum ne oluyor ağlıyorum arkadaşlar gururuma yediremediğim elden bir şey gelmeyen durumlarda ağlıyorum ben, yoksa geçmiyor, bu gidişle de hiç geçmeyecek gibi.

öğretmenmiş. yani istese de o psikolojiden kurtulamıyor sanırım ama genel anlamda velilerin düşüncesi o yönde. 3 sene oldu. bu üçüncü senem ve her iki sınıfta da sene sonunda kabullenemedi benim aile alttan dersleri. :d sinirini bozuyorlar evet, ama sen de biraz duymazdan gel. sana zarar. halledeceğini biliyorsun sonuçta. hayatta bazı şeyleri duymazdan gelmek gerekiyor kendi akıl sağlığın için. umarım baban seni anlar zamanla :)

3 yorum daha var, göster