anonim
merhaba. gecenin ayazında içinizi üşütebildiğiniz anlar dilerim hepinize. ben yapamıyorum. kötü şeyler yaptım telafi etmek için çırpındıkça küçük küçük başarılar mutluluklar elde ediyorum. ama öyle anlar oluyor ki o mutluluklar gelip hesap soruyor benden. kötülüklerimle yüzüme çarpıp birde mutlu oluyorsun sen bunu hakettin diyerek cehennemi çekip içime atıyorlar sanki. ama yanamıyorum ben. o mutlulukların geleceğine büyüyeceğine o kadar inanmışım ki yaptıklarımı unutacak kadar aptallaşıyorum sık sık. yeri geldi bir çift söz oluyor yeri geldi küllüğe yarısına bile gelmeden bastırılan bir sigara. gözlerimde yaş da kalmadı artık gözlerim bile ağlayamazsın sen ağlayabilecek bir insan değilsin der gibi yakıyor beni. hani mutluluklar gider inanırım da intikam için döner mi o sarıldığımız mutluluklar ? mutluluk kan döker mi dostlar ? bin tane sorum var. ama hiç birisine verdiğim cevaba güvenip yarın karşımda olmayacağına inanamıyorum. belki de sustuğumdan. yapma diyemediğimden. sizce bin mutluluğa o mutluluklar hatrına yapma desek affeder mi kötüyü ?

Yorumlar