şu hayatta başıma gelen en kötü şey babamı kaybetmemdi. ne tutunacak bi dalım kaldı ne de başımı yaslayabileceğim bi omuz. o kadar çok kırıldı ki kalbim bi daha kimseyi o kadar derinden sevemedim. bu yüzden mutlu olamadım hiç. bazen aklıma geliyo ve delirecek gibi oluyorum. bi kızın babası nasıl ölür ? ölüyo işte. her zaman yanımda olacak sanarken ansızın uçup gitti ve ben arkasından öylece bakakaldım. İşte böyle saatlerde de düşüyor hep aklıma. kimsenin olmadığı en yalnız olduğum zamanlarda. daha da acıtıyor canımı. şimdi dersiniz ki düşünme geçer. geçmiyo işte. acı hep ilk gün olduğu gibi taze. geceler huzur gibi değil zulüm gibi. sesini duymaya ihtiyacım var ama bikaç videodan başka hiçbi şeyim yok. allah kimseye yaşatmasın böyle bi acıyı.

seni anlayabiliyorum...

2 yorum daha var, göster