unutmak gerek bazen arkana bakmadan çekip gitmek gerek..ama ne kadar gidersen git unutamazsın;çünkü yaraların asla kapanmaz sadece kabuk bağlar ve bir gün biri gelir,bişey olur,bi şarkı çalar mesela..sonra mı;sonra o yara tekrar kanar hemde daha fazla..böyledir hayat sen ne kadar gitsende unutmaya çalışsanda hayat buna izin vermez;çünkü hayat acıtmayı sever ve sen böyle büyürsün böyle anlarsın böyle olgunlaşırsın..keşke hep çocuk kalsak yaralarımız olmasa yada yaralarımızı kanatanlar olmasa her gelen yarayı kanatmak yerine daha çok iyileştirmek için çabalasa..İmkansız dimi hani imkansız diye bir şey yoktu?var işte hayat imkansızlıklarla dolu..

yaralarımızı iyileştirecek birini arıyoruz değil mi? yani herkes hasta olmayı seçiyor. doktor olmak isteyen yok. sanırım temel sorunumuz yaralarımızın sarılmasını beklemek... şifan kendinde genç dostum 😊

1 yorum daha var, göster