unutuluyor mu yoksa sadece duruma mı alışıyor insan? "zamanla" diye başlayan cümleler ile kendimizi mi kandırıyoruz yoksa gerçekten bir çare mi? çok da düşünmemek gerek galiba öyle ya da böyle hafifliyor sanki gönül. mükemmel bir hayatım olmasını beklemiyorum tabii ki üzüleceğim, sınanacağım. her şey güllük gülistanlık değil. sadece sevdiğim kadar sevilmek isterdim. öyle sözlerde kalmasını değil de bunun kalpten gelmesini isterdim. İnsan inanmak istiyor. kulaklar işitse de kalp işitmiyor bazı cümleleri demek ki yoksa orada bırakmak için çok büyük sebebim varmış. zira kabul edilebilir bir cümle değil. aslına bakarsanız kurduğum ihtimallerde yanılmak isterdim. daha az acırdı canım. o kurulan cümle zamanla devrikleşecek. ama sol yanımda açtığı yara kalacak buna eminim. geçmişinizi unutmadıysanız yeni birini hayatınıza almayın. karşınızdaki kandan candan. belki de ilk defa bir çiçek açıyor gönlünde. sararıp soldurmayın güzel hislerini. sezen aksu- son sardunyalar

boşver anı yaşa sevdikçe kaybettik sevildikçe reddettik neden mi ? benciliz ve bunu hiç kabul edemiyoruz sebebi ? konduramıyoruz ben artık yeni hayat felsefemle mutluyum anı yaşayıyorum olay nere götürürse büyük hatalarda yapabilirim ama banane hayat benim ben keyfime bakıyorum.