gel bir şehir gezelim. biraz uzaklaşalım, burası çok kalabalık... diyor insan bazen kendine. azcık cesaretimiz olsa alsak sırtımıza çantamızı bir kaç haftalığına kafa dinlesek. bak hala bir kaç hafta diyorum. o kadar özgür değilim ki hayal kurarken bile kendime sadece bir kaç hafta verebiliyorum. fazlası değil... hayallerim var gerçekleşmesi gereken. 100 maddeden oluşan bir listem var. her gün yeni şeyler eklerken yaptım diyip silememek üzüyor sanırım. üzülüyorum dünyayı gezemeyeceğimi ya da bir sokak köpeğiyle kumsal koşmayacağımı düşündükçe... geçenlerde çiftlik caddesinde bir japonun gitar çaldığı gördüm. önündeki kartonda "japonya'dan geliyorum bisikletle dünyayı geziyorum. gezginim." yazıyordu. gözlerim sulandı onu görünce. hayallerimi gerçekleştiren birileri var. gidip kocaman sarılmak istedim. ezan okunuyordu tam o sırada. başımı karanlık gökyüzüne kaldırıp sadece dua ettim. allah'ım sen biliyorsun. sen beni benden iyi biliyorsun. nasip et. yapacağım ama söz veriyorum kendime burda sizin huzurunuzda dedikodu ailem. söz veriyorum kendime. macera defterimi artık maddeler yazmayı değil onları yapmayı deneyeceğime. İyi geceler....

benim iyiligim için bu cümleleri kurduğunu düşünüyorum. evet belki akülü arabam var ama bisikleti merak ediyorum. kendi emeğimlede bisiklet almak istiyorum. hayatımda kendi adıma bir şeyler yapmak istiyorum. o akülü arabayı ben almadım ki bana verildi. mutsuz olmamın sebebi bisikletimin olmaması değil. mutsuz olmamın sebebi senin gibi akülü araban var bisikleti niye istiyorsun diyen insanlar... tamam belki sen böyle bir insan olabilirsin ama ben değilim. neden yapabilirsin demek varken "tavsiyem çıtayı yüksek tutma.." oluyor. neden umut kırıyorsun ki?? 😊 he bu arada içim daraldığında gökyüzüne bakarım. tam kafamı kaldırdığım sırada ezan sesini duydum. ve o sıra gerçekleşti anlattığım olay... neden bunu sorun ettin onuda anlamadım henüz ama neyse 😊😊 @karakutu2

8 yorum daha var, göster