gel bir şehir gezelim. biraz uzaklaşalım, burası çok kalabalık... diyor insan bazen kendine. azcık cesaretimiz olsa alsak sırtımıza çantamızı bir kaç haftalığına kafa dinlesek. bak hala bir kaç hafta diyorum. o kadar özgür değilim ki hayal kurarken bile kendime sadece bir kaç hafta verebiliyorum. fazlası değil... hayallerim var gerçekleşmesi gereken. 100 maddeden oluşan bir listem var. her gün yeni şeyler eklerken yaptım diyip silememek üzüyor sanırım. üzülüyorum dünyayı gezemeyeceğimi ya da bir sokak köpeğiyle kumsal koşmayacağımı düşündükçe... geçenlerde çiftlik caddesinde bir japonun gitar çaldığı gördüm. önündeki kartonda "japonya'dan geliyorum bisikletle dünyayı geziyorum. gezginim." yazıyordu. gözlerim sulandı onu görünce. hayallerimi gerçekleştiren birileri var. gidip kocaman sarılmak istedim. ezan okunuyordu tam o sırada. başımı karanlık gökyüzüne kaldırıp sadece dua ettim. allah'ım sen biliyorsun. sen beni benden iyi biliyorsun. nasip et. yapacağım ama söz veriyorum kendime burda sizin huzurunuzda dedikodu ailem. söz veriyorum kendime. macera defterimi artık maddeler yazmayı değil onları yapmayı deneyeceğime. İyi geceler....

valla haci bu insandaki doyumsuzluk kimsede yok şimdi yapılmayacak şeyler değil yaparsın ama bide bundan sonrası var ya sonra bununla bitecek mı bu sefer de başka bişey isteyeceksin istekler bitmeyecek demek istediğim buydu olay bisiklet değil aslında hep bir üstü mesela iphone 3 . sonra 4 sonra 5 sonra 6 sonra 7 adamlar 8 i cikartcak ve elinde 7 olan da 8 i isteyecek bu böyle bir üst seviyesi oldukça alttakiler yetmiyor

8 yorum daha var, göster