baybiyik
hiç unutmam henüz orta okuldaydım sabah kalktım arkadaşla misket oynayacaktık onların evinin oraya gittim arkadaşım henüz kahvaltı yapmamıştı onu beklerken annesi ağaçtaki kaysıları döküyordu üstlerde biraz kalmış dediki ağaça cıkıp döksene sen. bende cıktım neyse 5 dk sonra sela okunmaya başladı arkadaşımın annesi dedi acaba kim vefat etti bende hiç bilmiyorum dedim sonra belediyeden değil de camiden anons verildi ve anonstaki isim annemin ismi soy ismiydi benim kafamdan aşşağı kaynar sular döküldü ağacın en tepesinden atlayıp koşmaya başladım bir yandan ağlıyorum bir yandan kusuyorum diğer yandan hadi beni geçtim kardeşim yeni doğdu o cocuk annesini hiç hatırlamadan mı büyüyecek diye düşüne düşüne eve kadar koştum evin önüne geldim balkonda annemi gördüm tabi o da beni ağlıyıp kusarken gördü yavrum neyin var neyin var diyip duruyo ama benim dilim tutuldu konuşamıyodum 1 saat konuşamadım ağlamaktan, 2 ay da etkisinden kurtulamadım annem ne zaman birisne anlatsa olayı ben ağlamaya başlardım.özledim anamı hayattayken değerini bilmem için büyük dersti bana,allahıma bin şükür onun için canımı bile düşünmeden veririm

Yorumlar

serseri
ee tamam da hikayenin devamı nerde niye okumuşlar annenin ismini