korkuyorum.. İnsanları kırmaktan, onları üzmekten.o yüzden ağzımdan çıkacak olan her kelimeyi kalbimin onayını aldıktan sonra söylüyorum ki vicdanım peşime takılmasın.bu yüzden belki de değer verdiklerimin düşünceleri kendi düşüncelerimin önüne geçiyor.

düşünüp taşınıp öyle konuşmak, öfkeyle kalkıp zararla oturmamak önemli. ama çok da düşünme çünkü kimse senin kadar düşünceli olmuyor ve karşındakinden aynı inceliği göremeyince kırılan sen oluyorsun maalesef 😔😔

keşke benimde böyle düşünen arkadaşlarım olsa yanımda @hayalperestt

en doğrusunu yapıyorsun kardeşim. fakat başkalarının düşüncelerinin doğru olduğundan emin olmadan onların düşüncelerini ön plana almak pek te doğru bişey değil. yani önce akıl terazisinden geçirmeli insan sözlerini de davranışlarını da.. :-)

şunu çok iyi öğrendim , benzer bir durumdayım , hala öğreniyorum da ; çok ama çok acı çekeceksin..

bence insanları öyle şımartmamak gerek sonra kiçseye haddini bildiremiyosun bazıları hatta kullaniyo seni

böyle kimse benim yüzümden üzülmesin diye diye en sonunda o kendimden önce düşündüğüm insanlar beni üzdü. hatta bunu bilinçli olarak kullanan vardı ki şu an nefret ediyorum. o zamanlar farkına varmıyor insan iyi niyet mi salaklık mı bilinmez. ha şu an değişti mi bir şey bu öyle kolay kolay değişecek bir huy da değil nitekim bende de durum aynı hala ama bu değeri hak edecek insanlara vermeliyiz. çünkü gerçekten çok acıyor canı insanın.

belki de ayrıntılara , inceliklere bu kadar dikkat ettiğim için kırılan ve incinen hep ben oluyorum .ben herşeye rağmen, bütün yanlışlara, bütün hatalara rağmen beni uzenlere bile insan oldukları için değer verirken onların beni uzmesi içimi acıtıyor evet ama benim yine de kelimelerimde seçici olmam vicdanımi rahatlatıyor bu da bana yeter.