korkuyorum.. İnsanları kırmaktan, onları üzmekten.o yüzden ağzımdan çıkacak olan her kelimeyi kalbimin onayını aldıktan sonra söylüyorum ki vicdanım peşime takılmasın.bu yüzden belki de değer verdiklerimin düşünceleri kendi düşüncelerimin önüne geçiyor.

belki de ayrıntılara , inceliklere bu kadar dikkat ettiğim için kırılan ve incinen hep ben oluyorum .ben herşeye rağmen, bütün yanlışlara, bütün hatalara rağmen beni uzenlere bile insan oldukları için değer verirken onların beni uzmesi içimi acıtıyor evet ama benim yine de kelimelerimde seçici olmam vicdanımi rahatlatıyor bu da bana yeter.

6 yorum daha var, göster