görme engelli iki kişi gördüm.orada engeli olmayanlardan daha mutlu görünüyorlardı.hem ne kadar temizlerdi.bu dünyanın hiçbir çirkinliğine gözleri tanık olmamıştı.masumlardı.görünüşe aldanmazlar da bu insanlar.o yüzden asıl yaşanılması gerektiği gibi yaşıyorlar.belki onlara acıyan olmuştur ama ben kendime, bize daha çok acıdım.ne iğrençti ki birkaç şey beğenip almış, yola koyulmuştum.o an nefret ettim kendimden.acıdım halime ne kadar zavvalı bir varlıktım ki sırf görseli hoşuma gittiği için para harcamıştım.oysa ki o para daha faydalı şeylere harcanabilirdi.eğer tekrar doğmuş olsam ya hiç görmemeyi ya da o anda hemen ölmeyi isterdim.ancak o zaman bu dünyaya bulaşmazdım.ama artık bu ikisini de isteyecek cesaretim yok.olabildiğince masum kalmamız ümidiyle, hayırlı geceler.

yazar insanları somon balıklarına benzetiyo, herkesin bi görevi var herkes bu görevi başaramıyo kimininin yüzgeci yırtık , kiminin kopuk ama hepsi okyanusa yüzüyor ve diğer sağlam balıklar ortada haksız bi durum olduğunu düşünmüyorlar yaratılışları öyle. herkesin bi yaşam görevi var dünyalık şeyler buna engel değil biraz kendi anladıklarımıda kattım böyle daha dikkatini çeker umarım :) kocaaaaaaaaa evrende dünya bi a harfi kadar bile yok küçücük nokta biz o noktanın için kendi dünyamızı kocaman sanıyoruz ama bütün insanlığı toplasan o küçücük noktadan bile büyük değil kendi dünyamız, onun için bazı şeyleri olduğu gibi kabullenip okyanusta yolumuza bakmaliyız tabi gücümüzün yettiği şeyleri değistirmeliyiz ama yetmediği yerde yetmediğini kabullenmeliyiz bu sadece bubkonuyla alakali değil dünyayla alakalıda anlattım anlatabildiysem mutlu olucam :) :)

12 yorum daha var, göster