filojofist
ve hayat öğretiyor hiç kimseye körü körüne bağlı kalınamayacağını onun olmadığı bir hayalinin bile olmamasının sana sonradan acı vereceğini ne kadar acısada için kabul ediyorsun bunu çünkü o kişinin hayattan gidişi o kadar etkiliyor ki seni her şey bitti artık yaşamak için sebebin kalmamış gibi hissediyorsun artık bu durumu atlatmak zor oluyor ama kabullenmek zorunda kalıyorsun işte ve ben artık anneme bile çok fazla bağlanmaktan korkuyorum onunda babam gibi benden önce gidip canımı yakacağını düşünüp toparlanma sürecimin olmayacağına korkuyorum işte hayatta ki en büyük korkum bu zaten ama biliyorum rabbim hakkımızda en hayırlısını bilir onun adaletine sığınıyorum

Yorumlar

girgirina
meehaba fılojofıst.anlıyabiliyorum seni anmaya calısiyorum.sürekli boyle düsunup buna takilman sizi cok uzer.inan okudugumda cok uzuldum:(bağlanmak konusundada bu kadar kotumser olma bence.heleki annene karşı.demem oki uzme kendini hayata olumlu bir sekilde bak.bu uzuntu ve endise ile hayati kendine zindan edersin.gülümse her daimmm:)