ve hayat öğretiyor hiç kimseye körü körüne bağlı kalınamayacağını onun olmadığı bir hayalinin bile olmamasının sana sonradan acı vereceğini ne kadar acısada için kabul ediyorsun bunu çünkü o kişinin hayattan gidişi o kadar etkiliyor ki seni her şey bitti artık yaşamak için sebebin kalmamış gibi hissediyorsun artık bu durumu atlatmak zor oluyor ama kabullenmek zorunda kalıyorsun işte ve ben artık anneme bile çok fazla bağlanmaktan korkuyorum onunda babam gibi benden önce gidip canımı yakacağını düşünüp toparlanma sürecimin olmayacağına korkuyorum işte hayatta ki en büyük korkum bu zaten ama biliyorum rabbim hakkımızda en hayırlısını bilir onun adaletine sığınıyorum

fılojofist:)tesekkurler.severek geldim.sizin bol hem cok guzell hemde sabir gerektiren bir bolum ama eminim cok iyi yaparsinizz.

19 yorum daha var, göster